Krystyna Hryszkiewicz urodziła się w 1939 roku jako pełnosprawne dziecko. W wieku 15 miesięcy przebyła dwukrotnie zapalenie opon mózgowych w wyniku czego straciła wzrok i słuch, tracąc jednocześnie zaczątki mowy. Jako kilkunastoletnia dziewczynka rozpoczęła naukę w Laskach w Zakładzie dla Ociemniałych, pod opieką Emmanueli Jezierskiej. Poznała tam nowe metody komunikacji, m.in. mowę migową, daktylografię do ręki, czy pismo Braille’a. Ich znajomość pozwoliła Krystynie poznawać świat, powiększać zasób słownictwa, a także nauczyć się pisać i czytać. Nauczycielka konsekwentnie opisywała zmagania dziewczynki w procesie nauki komunikacji i życia w społeczeństwie, dzięki czemu wiemy, że wraz z upływem czasu spędzonego w Laskach, Krysia stawała się osobą czułą, wrażliwą, serdeczną a przede wszystkim – ciekawą świata. Nieustannie przy pomocy dotyku i węchu starała się poznawać otoczenie.
Tekst opracowała Natalia Dumin na podstawie książek:
Zaorska M.: Edukacja i rehabilitacja osób głuchoniewidomych w Polsce i Rosji.
Hepp P.: Świat w moich dłoniach. Życie bez słuchu i wzroku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz